AKKOORD VAN PARIJS
Het Intergovernmental Panel on Climate Change (IPCC) bevestigt in hun vijfde rapportage dat het waarschijnlijk is dat de opwarming van de aarde meer dan 1,5 graden wordt, onafhankelijk van de gekozen emissiescenario’s. Doen we weinig of niets, dan zal de temperatuurstijging zelfs meer dan 2,0 graden zijn. Dus, hoe langer we wachten en dralen, hoe duurder de aanpassingen uitvallen.
Op basis hiervan is in 2015 het akkoord van Parijs vastgesteld. Dit is een juridisch document voor de ondertekenaars. Als ondertekenaar is Nederland verplicht een klimaatplan op te stellen om de opwarming onder de 1,5 graden te houden.
NEDERLANDS KLIMAATAKKOORD
Op 10 juli 2018 tekenden 7 politieke partijen in Nederland een nationaal klimaatakkoord op hoofdlijnen. De streefdoelen van het akkoord zijn:
- Nederland moet in 2050 de uitstoot van CO₂ met 95% gereduceerd hebben ten opzichte van 1990
- 49% van deze reductie moet in 2030 moet zijn gerealiseerd
- In 2050 is de elektriciteitsproductie 100% CO₂ -neutraal
De consequentie van het klimaatakkoord is dat Nederland 48,7 megaton (48,7 miljard kilogram) broeikasgassen moet gaan reduceren. Dit is volgens ons een enorme klus, waar we iedereen bij nodig hebben. Het klimaatakkoord gaat via de klimaattafels over de invulling en over hoe we de streefdoelen van de Klimaatwet kunnen waarmaken. De ruimtelijke inbedding wordt regionaal en decentraal ingevuld via de regionale klimaat- en energiestrategieën (RES). Inmiddels is de tweede ronde van de klimaattafels gaande en vindt er een doorrekening plaats van de plannen door het Planbureau voor de Leefomgeving.
DILEMMA: GEDEGEN POLITIEKE DISCUSSIE OF URGENTIE VAN HANDELEN
Dus we moeten er wat aan doen. En snel! Maar gaat het wel snel? De betrokkenen van de klimaattafels (industrie, mobiliteit, landbouw, elektriciteit en gebouwde omgeving) nemen helaas positie tegenover elkaar in. Hoe moet vanuit het klimaatakkoord onze omgang met energie veranderen (de energietransitie)? Het moet allemaal wel kosteneffectief zijn, niet te snel gaan omdat de kosten dan wel 48 tot 159 miljard euro bedragen, er moet wel voldoende personeel zijn, etcetera. Greenpeace, Natuur & Milieu en Milieudefensie missen aan de andere kant ambitie en urgentie. Urgenda heeft twijfels bij de effectiviteit en tijdigheid van de maatregelen.
Goed om de onderhandelingen en het maken van plannen secuur te nemen. Er is zeker geen tweede kans. Aan de andere kant hebben we haast! Hoe moet dat nu?